Parafię Niepokalanego Serca Maryi w Śródborowie erygował 1 września 1983 r. kard. Józef Glemp. Teren nowej parafii wydzielono z części parafii w Karczewie i św. Wincentego a Paulo w Otwocku.
Jednak już od 1972 r. istniał na tym terenie samodzielny ośrodek duszpasterski. Od początku organizował go ks. Stanisław Żebrowski. Początkowo mieszkał jeszcze na plebanii w Otwocku. 15 sierpnia 1973 r. ustanowiono samodzielny rektorat z prawem prowadzenia ksiąg parafialnych. Podjęto starania o zgodę na budowę kościoła, którą udało się uzyskać w 1977 r. Budowa świątyni zaprojektowanej przez Małgorzatę i Zbigniewa Wacławków rozpoczęła się w 1979 r.
W kwietniu 1980 r. bp Jerzy Modzelewski wmurował kamień węgielny pochodzący z Bazyliki Zwiastowania w Nazarecie. Kamień został poświęcony przez złożonego już chorobą kard. Stefana Wyszyńskiego.
W uroczystość Chrystusa Króla w 1980 r. bp Bronisław Dąbrowski, który parafię w Śródborowie otaczał zawsze serdeczną opieką, poświęcił dzwony. Ukończony kościół uroczyście konsekrował 7 października 1984 r. kard. Józef Glemp. Osiedle Śródborów powstało w 1922 r. jako miasto - park leśny. Pomysłodawcą było Towarzystwo Śródborów. Wielkim wysiłkiem zmieniono przeznaczenie terenu z leśnego na letniskowy. Zbudowano 10 wzorcowych domów według projektu i pod nadzorem prof. Rudolfa Świerczyńskiego. Do 1932 r. powstało 100 domów, 30 pensjonatów i komfortowy hotel dla 100 osób.
Jednak po II wojnie światowej region stracił stopniowo swoje sanatoryjno-letniskowe znaczenie. Wiele willi podupadło, zostało przejętych i skomunalizowanych przez państwo, a to nie sprzyjało właściwemu utrzymaniu nieruchomości.